KÖR, YOKSUL,TOPAL

(Gereksiz yere kaygılanmak , başarısızlığın nedenlerindendir.)

Bir kör, bir yoksul bir de topal beraber çölde yolculuk
yapıyorlarmış.
Yorulmuşlar. Çok da susamışlar. Sonunda küçük bir vaha
bulmuşlar. Kendilerini serin sulara bırakmışlar. Doya doya
içmişler. Karınları da doyunca suyun kenarındaki ağaçlardan
birinin altında uykuya dalmışlar.
Bir süre sonra uykudan uyanan kör ayağa kalkmış. Elini
alnına koymuş, ufku süzmeye başlamış ve avazı çıktığı kadar
bağırarak :
– Birileri geliyor galiba! demiş. Körün bağırmasıyla kendine
gelen yoksul:
– Galiba bizi soyacaklar! demiş. Bütün bunları duyan topal
ise tası tarağı toplayıp:
– Hadi hemen kaçalım... demiş.